یکی از لذت بخش ترین تجربه های زندگی ام، فکر کردن و غرق شدن توی رویاهام، حین تماشای پشه ها است.

پیشنهادم به شما اینه که اصلا نرید زیر لامپ ها و چرخش پشه ها رو نگاه کنید؛ چون معتادش میشید. من یه دفعه این کار رو کردم، الان دیگه کم کم دارم تا مرز کوری میرم! خیلی عالیه به خدا! اگه ذهن تون پر از فکر باشه، دیگه این کار لذت بخش تر و اعتیادآورتر هم میشه.

من بعد از ساعت ها خیره شدن به این پشه های لعنتی، کشف هایی داشتم:

1- بعد از یه مدت، بعضی هاشون می خورن به لامپِ، گیم آور میشن و می سوزن و می افتن پایین!
2- بعضی هاشون اما پوست کلفت ترن و اصلا میرن رو لامپه می شینن، بعضی هام تو لامپ، لونه کردن.

3- پشه های کوچیک، توی مدارهای کوچیک و با سرعت کم می چرخن اما پشه های بزرگ، توی مدارهای بزرگ با سرعت زیاد می چرخن، اون بزرگ ها کم کم خسته میشن و میرن روی سقف می شینن تا دوباره جون بگیرن و برگردن. یه عده توی مدارهای دو بعدی می چرخن دور لامپ یه عده توی مدارهای سه بعدی (مثل مدل های اتمی).

4- البته بعضی ها هم هستن کلا بی نظم هستن و بدون هدف دور لامپ می چرخن و ترجیح میدن از لحظه لذت ببرن.

نکته سلامتی: اگه یه ربع به لامپ خیره بشید، یه ساعت هیچ جا رو نمی بینید.